Heimlengsel og nostalgi

No er det berre to dagar til flyet gaar, og det er veldig rart. Dei siste dagane har vore kjempefine her i Valparaiso, som er den finaste byen nokon sinne. Me har trava rundt i gatane, tatt fin heis a la Floybanen, vore paa sykkeltur og sett paa sjoelovar paa veg til stranda. I gaar var Sigurd og fiska og paa loppis medan eg var i huset til Pablo Neruda utanfor byen. I morgon har me tinga heildagstur paa hest i sanddynene i Concon utanfor Valparaiso og er relativt spente paa korleis det vil gaa.

Det er vanvittig trist at denne eventyrturen snart er over, med tanke paa alt me har opplevd. Likevel er alt eg vil no aa kome heim til mamma og pappa, Oslo, vener, grovt broed og alt som hoeyrer med heime.

Valparaíso

Naa er vi i Valparaíso, Chile.
5 dager igjen, for vi sitter paa flyplassen. Foles bra og trist paa en gang. Deilig aa vaere litt ansvarslos og leve livet akkurat som man vil., men samtidig savner vi begge en hverdag, familie, venner, studier, jobb, Oslo, laks, leilighet, bilen til pappa, hyttetur og mye mer. Blir fint aa se du som leser det her igjen. Haaper du kommer paa festen 19. mai paa Furuset. Alle andre er ogsaa invitert ;).

Sigg

Action i Mendoza

Litt for lenge sidan forrige bloggpost, no. For tida er me i vinbyen Mendoza, som ligg aust i Argentina. Planen var aa kome hit for aa dra paa vintur, men sjoelv om me har vore her i 4 dagar no, har me ikkje faatt kome oss av gaarde enno. Derimot:

- Sigurd har paraglida! Det var visst veldig, veldig fint. Han tok mykje bilete og film fraa lufta, faar proeve aa leggje ut seinare.

- Eg har blitt matforgifta, sjoelvsagt paa den mest fancy restauranten me har vore paa paa lenge. Var ganske sjuk ein dag, men det gjekk fort over. Frisk no.

- Elles har Sigurd traska mykje rundt i byen, som visstnok er veldig fin. Veldig groen.

- Me har vore paa parktur. I utkanten av byen ligg det ein enorm park med innsjoe, store sportsanlegg, dyrehage og ein utkikkstopp.

- Me gjekk oss ville paa veg til parken og endte opp paa universitetscampus. Me sneik oss inn paa biblioteket, som var ganske fint.

Dei neste dagane tenkjer me oss paa vintur, overraskande nok.

På jakten etter det "perfekte" bilde av en enslig Flamengo, lusket jeg meg gjennom busker og kratt, ålet meg gjennom ild og svømte gjennom blod. Synd jeg var så uheldig å trokke i litt flamingo-lort på veien. Pussig egentlig at et så lite dyr kan lage så mye fuzz. Hjalp heller ikke at dette var på tur midt i ørkenen uten annet vann enn drikkevannet vårt. Tjora til slutt skoene på taket av jeepen og tenkte "mañana, mañana"

Dette er det kommunistiske flagget, som vaier i vinden på saltørkenens overflate, for de 7 menneskene som bor der.

Vulkansk aktivitet

Paa det fyrste biletet er eg ved sidan av ein stein som ser ut som eit tre.

Paa det andre biletet er me framfor ein aktiv vulkan. Roeyken er til venstre bak hovudet til Sigurd.

Det siste biletet er ved sidan av nokre lavahol som var veldig aktive, oppi var det boblande gjoerme. Foeltes ikkje heilt trygt aa kunne gaa om kring der paa eiga hand, var ein turist som hadde doedd der for nokre aar sidan, men det var utruleg stilig.

Salt og meir salt

Midt ute i saltoerkenen var det ei oey full av kaktusar, ganske heftig.

Fyrste natta sov me paa salthotell, heile huset og alle moebla var laga av salt. Eg smakte paa veggen, og det var definitivt salt, men smakte ikkje godt. :)

Dei siste to dagane var utanfor saltoerkenen, men i eit slags maanelandskap som du ser paa biletet til venstre. Der var det mange innsjoear i rare fargar med pelikanar i.

Salar de Uyuni

Etter La Paz var me paa tredagars jeeptur i Salar de Uyuni, ein enorm saltoerken. Fyrste dagen paa turen, paaskeaften, var som aa vere paa paaskefjellet i Noreg. Alt var kvitt.

Til alle som var i Roma, maa eg seie at eg vart veldig glad daa eg kom over Pace-flagg (!) midt ute i saltoerkenen. Bak er det og eit stort roedt flagg. :)

Sykkeltur paa den farlegaste vegen i verda

No er me i Buenos Aires paa siste dagen, fer til fjellbyen Salta nordvest i Argentina i natt. Dei siste dagane har me hengt og slappa av mykje, snudd doegnrytmen totalt (middag ved midnatt) og drukke stoerre mengdar vin enn vanleg. Sigurd var for oevrig paa dragshow i gaar, veit ikkje om eg skal kommentere det noko

naermare..

Her er bilete fraa La Paz, daa Sigurd og Lars fraa ein stad utanfor Haugesund sykla verdas farlegaste veg.

Tango og vin

Endeleg kom me fram til Buenos Aires i gaar, etter to doegn med 26 timars busskjoering, mellom anna ein tur paa 6 timar fraa Uyuni til Potosi der me maatte staa/sitje i midtgangen. Me har gleda oss veldig mykje til aa kome hit, og foerebels ser det veldig bra ut. Dette er ein skikkeleg storby, men i den lille biten me har gaatt har me funne mykje bra. I gaar var me paa kino (for aa slaa i hjel kvelden foer middagstid, her gaar folk tidligast ut og et middag klokka 10, helst elleve, og det er ikkje liv paa nattklubbane foer to, tre) foer me fann ein super, stappfull vinbar og drakk vin og aat ost. I kveld skal me proeve oss paa biffen.
Sidan sist har me moett Silje Strand i La Paz, fekk sett henne eit par timar foer me maatte springe til bussen, men det var supert aa sjaa eit kjent fjes. Me har vore paa tredagars jeeptur i saltoerkenen Salar de Uyuni og sett store saltsletter, enorme kaktusar, flamingoar, mangefarga sjoear og geysirar. Dei siste dagane har me altsaa stort sett vore paa buss paa veg til Santa Cruz for aa rekke flyet hit. Alt i alt var Bolivia kjempespanande, kanskje det som har vore mest annleis fraa ting heime. Bilete kjem snart.

Fantastiske Titikakasjoen

For nokre dagar sidan var me paa dagstur ut paa Titikakasjoen, paa Peru-sida. Det var skikkeleg bra. Paa det fyrste biletet er me paa Taquile, ei oey som ser heilt vanleg ut, men ho er det ikkje. Innbyggjarane her lever etter ikkje-marknadsokonomiske prinsipp, ganske isolert fraa resten av verda (med unnatak av alle turistane :) Dei er 3000 innbyggjarar og har folkemoete kvar sundag der dei fiksar saanne ting me brukar politi, rettsystem, sosialhjelp osb. til i fellesskap. Dei vel kvart aar 25 leiarar, som vel i kva hus overnattande turistar skal sove i eller kva restaurant dei skal ete paa. Pengane dei tener paa dette og sal av handverk deler dei. Treng ein aa byggje eit hus, stiller alle opp. Ganske stilig.

Her er Sigurd paa ei av dei flytande oyane i Titicacasjoen med to av dei som bur der. Oyane er laga av straaa du ser dei staar paa, og vart laga daa folket maatte roemme fraa inkaane paa 1400-talet. Framleis lever dei her, nokre med mykje turisme, andre utan nokon i det heile tatt, sjoelv om dei er berre fem minutt med baat unna storbyen Puno. For oevrig hadde dei utruleg stilige kler.

Her er me framme paa Machu Picchu i regnver og taake. Var skikkeleg stilig, og me hadde ein super guide. Legg for oevrig merke til dei like regnjakkene, no er me snart som eit gamalt ektepar. I Peru var det veldig trendy aa gaa med regnponcho framfor regnjakke, saa daa me skulle inn i parken for andre gong, trengte me ikkje syne bilett - bilettdama hugsa oss pga jakkane, sa ho..

Indianarar

Her er gutane sminka med fin indianarfarge, som kjem fraa planten Roben har i handa.

Reiseselskapet vaart

Her er guiden Roben, Marie fraa Telemark og Ken fraa Utah, selskapet vaart paa turen, foroevrig ved det berbare bordet, dei berbare stolane og den berbare duken berarane gjekk og bar paa.

Sigurd sine hoener

Marie, fraa Vinje, som var med paa turen, er veldig glad i dyr og nytta alle hoeve til aa mate dei dyra me moette. Etter kvart smitta vana over paa oss, her ser du Sigurd som matar hoenene me moette ved ein kiosk tredje dagen. Tredje dag gjekk me i noko dei kallar "cloudforest", ein slags regnskog som ligg hoegare opp enn den vanlege regnskogen. Denne dagen saag eg ein slange, noko som gav meg eit lite nervoest samanbrot ei lita stund, men me kom oss vidare. Fraa det punktet maatte Sigurd gaa fyrst paa stien og vere "slangevoktar". Han saag ein til, som han klarte aa skjule for meg, heldigvis. Trass frykten, var det ein super dag i solskin.

Lukke

Dette var det lukkelegaste punktet paa turen. Den andre dagen regna det og regna det og regna det medan me gjekk opp til den hoegaste toppen. Me hadde med oss fire (!) baerarar som skulle bere sekkane vaare. Tre av dei var med for fyrste gong og sleit veldig fysisk med aa henge med, saa me maatte gaa sakte for aa vente og samtidig ikkje verte kalde, litt kjedeleg, sidan dei hadde dei toerre klera vaare. Daa me hadde gaatt i fem timar, var me svaltne og kom fram til dei fyrste husa etter Soraypampa. Der var dei veldig snille og lot oss sitte og toerke paa kjoekenet deira i tre timar medan me venta paa berarane, noko som var skikkeleg godt. Daa me gjekk ut av teltet i 4-5-tida, hadde det lysna og me kunne endeleg sjaa Salkantay, det hoege fjellet taaka hadde skjult for oss heile dagen.

Soraypampa

Her er kveldsutsikta fraa teltet i Soraypampa. Var vanvittig mange stjerner den natta.

Turen til machu picchu

Her er Sigurd framfor dalen me gjekk langs fyrste dagen, fraa Mollepata til Soraypampa. Soraypampa er ein stor stad paa kartet me nytta, men daa me kom fram var det fire, fem hytter som laag ved foten av dei fyrste snokledde fjella me moette paa turen. Gleda stod i taket daa me kom fram og dei faktisk hadde ein liten kiosk med sjokolade og kjeks.

La Paz

Er litt forkjola, men skal allikevel prove aa sykle "death road" i morgen, en tur fra 4600 til 1200 moh. Trine er ikke helt paa sykkel-kjoret, saa en nordmann og romkamerat med navn Lars-Ch. blir med istedet. Vi tre deler et tremansrom.
PCen her takler ikke bilder, saa faar prove aa legge ut noe seinere.
I dag har vi kjopt nytt minnekort til kameraet, fordi vi mista det vi hadde (ingen bilder gikk heldigvis tapt), kjopt ny ullgenser til meg, fordi vi mista den jeg hadde, ny lue til Trine, fordi vi mista den hun hadde, og tenkt litt paa den rode capsen Trine hadde, fØr vi mista den... jaja, saann er det naar to litt distre'e mennesker drar paa langtur.
Planen framover er aa dra til salt-orkenen i sor-vest-Bolivia og reise fra Santa Cruz, Bolivia til Buenos Aires, Argentina med fly 13 april.

Igjen, god paaske. Sigg

Hei Pappa!

Hyggelig snakke med deg i stad, pappa! God onsdag...

Trine og jeg har veid oss. Jeg har gaatt ned 8-9 kilo, og Trine har gaatt opp 6 kilo. Trolig fett som har konvertert til raa muskelkraft, fordi hun ikke ser tjukkere ut. Vi laante en vekt paa et apotek.
I dag har vi hatt en bra dag og var paa flytende straa-oyer i titikakasjoen og saa paa menneskene som levde sine liv paa dette sivet. Thor Heyerdahl var paa besok hos dette folket og gjorde slik at alle baatene deres fikk puma-hoder. Fine Thor...
Vi gikk paa 5-dagers fjelltur til Machu Piccu her om dagen og hadde det fint med en mormoner fra USA (Hi Kenny!), ei sprek dame fra Telemark, fire baerere, en kokk og en guide. Baerer'ne vakke i form og hang 3 timer bak oss etter 5 timers gange paa dag 2. Litt kjipt, men humoret ordna seg veldig elegant i et varmt kjokken i et leirehus hvor vi fikk torka de regntunge klaerne vaare, og spist litt sjokolade og etter hvert lunsj. Det tregeste av portorene var en rundt, hyggelig type som alle kalte "gordito", "han lille tjukke". Paa mange maater ligna han veldig paa Ludvig fra Flaaklypa.

Ellers alt bra. God Paaske!!

Cuzco

Dette er Cuzco, sett fra hostellet vaart.

Legg merke til inskripsjonene i fjellet i bakgrunnen og paraden paa torgen.

Iguana i Guayaquil

En syk historie om en liten park i en by, hvor noen har satt ut en art og mater dem jevnlig med banan. Ligner en del paa gressholmen i Oslo egentlig, bare at her snakker vi om store dinosaurer som loper etter uskyldige turister.

Trine er forresten bedre av hoydesjuke, og spiser coca som aldri for.

Cuzco - på godt og litt vondt

Trine ligger høydesjuk etter en øl i går kveld. Alkohol er ikke anbefalt i høyden. Vi skal vaere avholdsmennesker til etter La Paz har vi blitt enige om.
Cuzco (Peru) er forøvrig en ganske bra by, men er full av turister, halv- eller heltjukke amerikanere, lamaer og folk som skal gå inca-trail. Blir litt på depper'n av alle som skal selge, tigge, kaste meg inn eller lure meg. I går kjøpte vi 5-dagers fjelltur, men krevde pengene tilbake etter at trynefaktoren var hakket under rævva og at guiden ikke kunne engelsk og fant en ny guide på et hostell like ved. Vi gir ikke opp, og har derfor kjøpt ny tur, som starter i morgen, denne gangen med et annet selskap selvfølgelig. Vi har ellers møtt en hyggelig norsk dame fra Telemark som skal vaere med på tur, og tre norske jenter fra Bærum som har lånt oss Footprint reiseguiden sin 2007. Etter mange våkeløse netter og mye savn, er den nå endelig skaffa og ligger og koser seg i sekken ved siden av meg. Innmari deilig å møte folk som hjelper andre. Takk til dere tre!

Forørig er coca-blader et must for de høydene vi befinner oss på. Ja, coca-blader er det kokain baseres på sammen med kjemiske midler, men vent litt før du hopper i taket og tenker at "nå harre klikka for'n Siggen, og nå er'n dophue og kommer aldri hjem igjen". Coca-blader minner mye om grønn te i te-form og ganske mye som gress når man tygger det. Det gir ingen narkotisk virkning og er ikke avhengighetsskapende. Det er et stoff i det som visstnok er bra for høyden, og bidrar til at man føler seg vel, frisk, ja, for ikke å si fortreffelig... - For mer info om coca-blader eller flere bedøvende ord, mail eller ta kontakt med meg eller noen som har vaert i høyden i Sør-Amerika.

Både Trine og jeg har fått oss facebook på nett, og skal ha for å følge med i trendene der hjemme...
Jeg gleder meg til å dra på hytta i sommer.

Sigg

Peru

No er me i Cuzco, Peru, etter eit langt doegn med reising fraa Guaranda, Ecuador.

Guaranda er ein liten fjellby som ligg 3000 meter over havet og er kjent for aa ha god ost og sjokolade. Fjell, ost og sjokolade-glade som me er, satsa me paa nokre dagar med skikkeleg avslapping der foer vegen skulle gaa vidare til Peru. Resultatet vart litt blanda, veldig interessant, men veldig annleis. Reiseguiden vaar, Lonely Planet, hadde bomma totalt paa prisnivaaet paa dei hostella som verka greie i byen, saa me endte opp paa eit halvgreit rom paa eit hostell me gjekk forbi paa gata. Det var ein saer, saer stad. Resepsjonen var eit bittelite rom med glassvindauge ut til gangen og ei seng. Der satt mor i huset og amma ein nyfoedd unge. Var tydeleg at dei budde inne paa dette lille rommet. Morgonen etter vakna me klokka sju av at dei sto i kvar sin etasje og ropte til einannan. Fem minutt seinare satte dei paa reggaeton-musikk saa hoegt at det dundra i veggane. To dagar seinare vakna eg av at mor i huset i 6-tida stod og ropte "agua caliente, agua caliente! (varmt vatn, varmt vatn)" utanfor rommet vaart. Pussig.

Byen i seg sjoelv var veldig fin, med ein stor plaza og kyrkje i tradisjonell kolonistil. For fyrste gong paa opphaldet vart me skikkeleg stirra paa, som omtrent dei einaste turistane i byen. Den fyrste dagen gjekk eg til det einaste konditoriet for aa spoerre om det var mogleg aa kjoepe ein kaffi for aa ta med, noko eg ikkje noedvendigvis rekna med. Men dei nikka og smilte og sa at det gjekk bra. Fem minutt seinare kom dei ut med ei plastsuppebolle med kaffi og lokk i ein pose. Litt forfjamsa tok eg med meg kaffien paa ein benk paa plazaen for aa lese bok, men der fekk eg ikkje sitje stille. Ein mann i 60-aara, som sa han underviste paa skulen i byen, satte seg ned og byrja aa prate om laust og fast. Etter kvart vart dei fleire og fleire, og dei prata like mykje med ein annan som dei prata med meg, artig aa faa delta i dei politiske diskusjonane til dei gamle mennene i byen, noko eg ikkje trudde skulle hende.

I gaar stod me opp litt foer seks for aa ta buss til Guayaquil, der me hadde fly vidare til Lima om kvelden. Me fekk nokre timar i Guayaquil, og der vitja me ein park midt i sentrum full av iguanar, ei spro oppleving. Av ein eller annan grunn har nokon ein gong satt ut iguanar i denne parken, og saa har dei forplanta seg som berre det. Dei var over alt i parken, paa asfalten, paa graset og i trea. Mange turistar mata dei, og daa noelte ikkje iguanane med aa hoppe opp paa fanga deira. Eg er ikkje saa glad i reptilar, saa det var litt skummelt, men veldig fascinerande. Tok mange bilete.

No er me altsaa i Cuzco, etter ei natt paa flyplassen i Lima. Det gjekk veldig fint, var doegnopne butikkar og restaurantar paa flyplassen og me sov paa skift, men me var slitne daa me kom fram i dag. Cuzco ligg ganske hoegt, og er utgangspunktet for Inka Trail, som er ein firedagars fjelltur til Machu Picchu. Me satsar paa aa gaa fraa torsdag og aa vere her fram til daa. Me har funne eit fint hostell med veranda og flott utsyn over byen, saa dette trur me blir bra.

Dette er, som du ser, et romantisk bilde av to bussara i Baños med bowlinghjelm paa sykkeltur.

Full pupp

Dette er et bilde av en nordmann fra Sandefjord som blei med ut paa cuadron-tur fordi Trine ikke turte. Han heter Lars. Her er Lars og jeg paa toppen av et fjell foran den lokale, veldig aktive vulkanen. Jeg forovrig ifort sexy nordheim regnjakke og bowling-hjelm. Lars ifort albue.

Den dagen rei Trine paa hest, og hadde en fin dag.

Vi er naa i en fjellandsby, hvor det er litt vanskelig aa puste pga tynn luft, og minnes baños med glede og begjaer. Var der en uke, og gjorde utrolig mye bra. Rafta i heftig elv, sykla, gikk turer i fjellet, kjorte firehjulinger, rei hest, bada i vulkanvarmt vann, drakk vin, spilte backgammon, tok taubane, fant venner og brukte bowling-hjelmer.

Trine beli forresten med paa firehjulingtur den siste dagen (i gaar), og var verdens fineste eksos-rype (jeg har faatt lov av henne aa skive eksos-rype, saa ikke skriv inn sinte kommentarer...).

No er me i Baños, Ecuador, og det trur eg er ein av dei finaste stadane me har vore til no. Baños er ein smaaby som ligg rett under ein aktiv vulkan, noko som gjer at den har fleire varme kjelder det er supert aa bade i. Naturen her er veldig valdsam, masse hoege fjell og store fossar. Faktisk er vulkanen meir aktiv enn han har vore paa lenge, gjer at mange kjem hit for aa sjaa utbrotet. Byen er veldig prega av mykje turisme, anten folk som kjem for aa bade i kjeldene (mange pensjonistar) eller folk som nyttar byen som utgangspunkt for friluftsaktivitet. Paa kvart hjoerne er det turoperatoerar, ein kan velje og vrake i gjeremaal.

I gaar stod Sig og eg opp kvart paa sju (!!) for aa bade i dei varme kjeldene foer me for paa sykkeltur. Det er ei veldig vanleg rute aa sykle herifraa til ein by som heiter Puyo og ligg 60 km unna, 1200 hoegdemeter laagare. Bilvegen gaar gjennom ein fantastisk dal, og paa vegen kan ein kjoere fleire taubanar, sjaa enorme fossar i jungelen og hoppe i strikk. Me hoppa ikkje i strikk, men me tok taubane, stoppa mykje og sykla litt over halvvegs til Puyo - ein sjukt fin tur.

I dag har eg ridd (!) til eit utkikkspunkt over byen, tok fire timar, brukte nokre nye musklar daa, medan Sigurd no er paa ettermiddagstur med firhjuling med to andre norske gutar fraa hostellet. Rituren var ei blanda oppleving - fantastisk natur, men eg foelte meg ikkje veldig trygg daa guiden ville at me skulle galoppere opp bakkane. I morgon har me planar om aa dra paa rafting - spanande (skal vere forsiktige, mamma og pappa :).

Til no har Baños vore fantastisk bra, alltid noko aa gjere. I tillegg bur me paa eit bra, billig og sosialt hostell, saa det kan nok hende at me blir her ei stund.

Trine chiller i Hammackan I Flores.

Dette er meg med kokosmelkdrikkeansiktet. Drakk det i Livingston (se mer om Livingston, den artige avsidesliggende spanske byen hvor det bare bor afrikanere lenger ned i bloggen) .

Trine og stort tre

Dette er Trine og et stort tre. Fortsatt i Tikal.

I Tikal er det forresten hauger og enorme tuer overalt. tilfeldig? Neppe! Det er hus og pyramider og ting og tang overalt. En veldig veldig stor by.

Har vaert et par slitsomme dager her i Quito naa.
Etter at vi mista kameraet vaart og den gode footprint reiseguiden, har det gaatt med mye tid paa leting og tok i dag til takke med et billigere kamera og en daarligere reiseguide. Haaper allikevel det ordner seg og at vi kommer oss fram.

Dette bildet som ikke har noe med Quito aa gjore, er fra den flotte Inka-byen, Tikal. Vi var der for en 14 dager sia. Tikal ligger helt nord i Guatemala, midt i, kanskje 5 mil fra sivilisasjon. Stilig...

Quito og full franskmann

Naa er vi i Ecuador. Har mista guiden vaar og en veske, men ellers er alt bra. Har mott Carlos, kjaeresten til Eirunn, og har kjorer oss rundt og er fryd og gammen. Veldig bra fyr. Har faatt god kontakt. Etterpaa skal vi ekuator, midten paa jorda. det er 15 min. herfra.
I gaar var vi paa en fransk restaurant med en fransk kelner som het Alain. Han kyssa Trine paa kinnet og blei fullere og fullere jo seinere det blei. Det fine var at han blei mer og mer spandabel med den stigende formen, og var raus med den chilenske vinen. Trine blei full og blid, og jeg blei blid og vin-rod paa underleppa, noe jeg fortsatt er.
Jeg har i dag klipt haaret for andre gang etter en daarlig frisor-episode i Costa Rica, og er naa litt lenger enn militaer-kort og trives godt med caps.

Siggen

Paa gjennomreise

Er paa et lite fint hostell i San Josè, for aa rekke det tidlige flyet i morra. Jeg har klipt haaret og ser ut som en litt teit actionhelt fra 80-tallet...
I gaar provde vi noe som kalles "boogie-boards", hvilket kan sammenlignes med smaa surfebrett, bortsett fra at man ligger paa dem. Man rir fortsatt paa bolgene og faar hoy fart. Innmari goy for oss aa leke oss i fjaera. Kjopte et undervannskamera paa super'n, og haaper bildene av boardbabe-Trine i solnedgang blei bra
Snart skal vi mote Carlos i Ecuador. Vi gleder oss.

Sigg

HeiNo er me i Jaco, Costa Rica, eit skikkeleg surfeparadis. Me bur paa eit hostell som har skap til surfebrett, men ikkje safe. Seier litt om prioriteringane. Dei siste dagane har gaatt ultrafort, det er saa utroleg fint aa vere paa reise og oppleve nye stader heile tida. Livingstonopphaldet vart avslutta med sykkeltur til nokre vatnfall inne i jungelen, var skjoent aa sjaa fuglelivet og bade i kjoeleg vatn. Det har blitt eit luksusproblem at havet har vore for varmt til at me blir kjoeligare av aa bade.Elles bur me paa eit snodig, men fint hostell, det er drive av ein harley davidson biker-type, med saann typisk bikerflette, fraa Texas, USA. Han lever paa trygd, hoerer veldig mykje paa hard rock og bur der med far og sonen sin, som for oevrig bruker mykje fritid paa aa spele voldelege tv-spel. Stua deira er same rom som resepsjonen og kjoekenet. Foeles litt som aa bu i ein familie igjen, men dei er veldig avslappa og gjestfrie, saa me har det bra.Dei siste dagane har me faktisk hatt det ekstra bra, av di me har hatt eit kjoeken tilgjengeleg og ein supermarknad over gata. Etter ein maanad paa reise, har me ikkje sett anna enn tradisjonelle marknader eller smaa kioskar med stivhoege prisar, difor har me spist mykje middag ute. Men no kan me altsaa lage den maten me vil, billig. Interessant aa finne ut at eg her foeretrekk aa finne ein matbutikk som er kliss lik den heime, framfor aa gaa paa marknaden og prute (og ofte bli lurt). Costa Rica er altsaa veldig vestlig, og veldig tett knytta til USA. Akkurat no kryr det av amerikanske studentar som er paa springbreak her.For oevrig maa eg skryte litt av storebror, som har vore paa Dagsrevyen, stilig! Saag klippet utan lyd, men det verka veldig bra det eg leste i avisa om saka. Klippet ligg her: http://www1.nrk.no/nett-tv/indeks/89059 og ein artikkel ligg her: http://www1.vg.no/teknologi/artikkel.php?artid=156188 . "Stolt soester". No maa eg stikke, Sigurd ventar. Vonar de alle har det bra.

fine dager

Naa er jeg skikkelig paa tur. Har begynt aa faa reisefolelsen, litt erfaring i ryggsekken og den gode folelsen av aa klare aa komme seg rundt og takle de utfordringene som kommer paa en bra maate. En veldig fin folelse.

I Costa Rica er alt fryd og gammen. Bor hos non amerikanere som driver et hostel. De har kjokken til laans, og vi kjoper mat paa supern og lager veldig mye bra der. En fin maate aa spise paa. Kanskje bedre enn restaurant. :) Vi har tilogmed aircondition paa rommet her. med 34 grader er det veldig veldig fint aa ha.

Ellers alt bra.

God varm klem fra Siggen

Livingston

No er me i Livingston, ein smaaby ved den karibiske kysten til Guatemala. Byen er kjent for at han er bebudd av Garifuna-folket, etterkommarane etter to slaveskip som stranda paa veg fraa Nigeria til USA ein gong for lenge sidan. Livingston er altsaa ei blanding av mayakultur, afrikansk kultur og mykje paaverknad fraa amerikansk afro-kultur. Dei speler Bob Marley paa nestan kvar einaste kafe og gatene er fylte av toeffe menn med lange rastafletter. Stilig! 

Maten er og ganske annleis her, mykje kokos. Me har drukke kald kokos (fraa noetta, ikkje saa veldig godt), spist kokosburger (med kokosbroed, godt) og i kveld har eg store planar om aa proeve groennsaker i kokoskarri til middag.

Det er lite strandliv her, men knallvarmt i sjoen, saa i morgon skal me paa sykkeltur til "Siete altares" som er sju vatnfall like utanfor byen som det visstnok skal vere veldig fint aa bade i.

Me proever og aa foelge med paa Astrid, som gaar sisteetappe i VM-stafetten i morgon. Daa er klokka 12 om kvelden her, saa eg har veldig lyst til aa proeve aa finne ein sportsbar. Men byen her er veldig liten og har ikkje synt mykje uteliv enno, saa me faar sjaa om det gaar.

"eg liker tidlige morgonar"

Satt paa bussen natt til i gaar og horte paa vamp. Orka ikke bytte CD, saa tror jeg horte paa siste stikk 4-5 ganger. Vi reiste totalt 16 timer, fra San Pedro til Guatemala City, og derfra til Flores. kom fram trott, forvirra og daarlig i magan kl. 0600. I alle fall en lang dag i gaar.

I dag har vi vaert i Tikal. Nydelig. Maa faa lagt ut bilder derfra etter hvert. Trine har sikekrt6 skrevet en del om det, men stikkord er: Midt i jungelen, ruinby fra en storhetstid, hoye pyramider, fuktig jungel, pungrotte, apekatter og papegoyer.
Stod opp ti paa fem for aa ta buss (se der du pappa!) og var nesten aleine i parken da vi kom dit i halv sju-tia. Veldig fint.

naa skal vi spise. jeg mangler matlyst og har spist altfor lite de siste par dagene. Trine sier jeg har gaatt ned en del i vekt og sier at spesielt sideflesket eller "hanjtakanj" (trondersk for haadtak) har blitt mindre. Faar prove aa faa i meg litt mat...

Tikal!

Biletet er av Sigurd og ein "chicken bus", det transportmiddelet dei fleste fraa Guatemala nyttar for aa kome seg fraa A til B. Ein "chicken bus" er eigentleg ein gammal amerikansk skulebuss som er malt om til fargesprakande, guatemalsk standard. Me tok ein kyllingbuss paa fredag fraa San Pedro til Guatemala City, skulle ta 3,5 time, men tok 5. Likevel var det ei kul oppleving.

No er me i byen Flores nord i Guatemala, fulle av inntrykk etter aa ha tilbrakt morgonen i Tikal. Eg veit ikkje heilt kva eg hadde venta meg, men det overgjekk alle forventingar. Me var framme ved parken i halv sjutida, daa var det kjoelig og faa andre turistar. Fyrste inntrykk var: jungel! Parken er eit stort jungelomraade med dyr som slangar, jaguarar, krokodillar, apekattar, pungrottar og papegoeyar. I tillegg til dette kom sjoelve hovudattraksjonen, pyramidane og resten av ruinane. Pyramidane var enorme, men det kule var at det overalt var store grasvollar som var pyramidar som ikkje var utgravde enno. Det var faa andre turistar der paa den tida, saa dei fyrste timane var det Sigurd og eg aaleine i jungelen paa utkikk etter pyramidar.

Siggens legg

Dette er et bilde av leggen min, 10 dager etter kajakkturen. Jeg glemte aa smore beina og faar i dag smake rumpa paa egne feil. Trykk paa bildet for fin, stor og detaljert utgave av leggen
setter forovrig stor pris paa kommentarer med sympati av enhver art....

Dette er et bilde av Luis, en learer paa skolen, Trine og jeg paa toppen av "indianer-nesa" ved San Pedro. I bakgrunnen er Lago Atitlan, en fin sjo, men som skaper mye bry for tykt og tynt i fordoyelsen til en blek nordmann, men blid nordmann.
Bakteriene sitter forovrig og henger paa bestikket og tallerkenene, av den enkle grunn at de lokale vasker kjokkensakene i det. Dermed er det vanskelig aa unngaa det artige bakteriefloraen.

Dette bildet er tatt etter en fjelltur, hvor vi gikk opp til en landsby paa toppen. Her er vi paa lasteplanet paa en vanlig Toyota pick-up med ca 18 andre mennesker. Bra med mange folk, da er det mindre sjanse for aa falle i svingene..................................

Gull! (og siste dag i San Pedro)

Utroleg nok tok Astrid gull paa VM-sprinten i dag! Gratulerer, gratulerer! 

I dag er den siste heile dagen vaar her i San Pedro, og det er baade rart og fint. Byen er saapass liten at det er godt aa kome oss vidare, men me har hatt det veldig bra her. I morgon tek me bussen etter skulen til Guatemala City, for saa aa bytte til ein buss til Flores, som ligg heilt nord i landet. Til saman skal denne busskoeyringa ta 12-13 timar (puh!). Planen er saa aa dra til Mayaruinane Tikal paa sundag og aa overnatte i hengekoeyer med myggnett der (det er ganske vanleg). Tikal er nemleg omkransa av jungel, saa det skal vere ganske heftig dyreliv. Paa tysdag/onsdag fer me vidare til Rio Dulce og Livingston, der me skal moete Len og Mikaela, som me har vore ein del med her i San Pedro. Laurdag gaar flyet vidare til Costa Rica fraa Guatemala City. Altsaa: me har ein plan! og trur det blir ganske bra!

I gaar proevde me ut Thermal-bada som finst her i byen. Det gaar ut paa at dei fyller nokre svarte vatnslangar med vatn og let dei bli varma opp av sola foer dei fyller opp basseng med dei. For litt over 20 nok per pers fekk Sig og eg eit badekar for oss sjoelv med glovarmt vatn - digg! (og varmt). 

Protest fraa redaksjonen

Etter to kommentarar som klagar over mangel paa livsteikn etter to rolege dagar, foeler eg det er paa sin plass aa presisere at me har det bra her, me foeler oss veldig trygge og me ringer heim om noko skjer. For oss er bloggen ein maate aa halde kontakten med Noreg paa, men det er dumt om me skal vere forplikta til aa skrive kvar andre dag, om me ikkje har noko interessant aa skrive om.

Elles: me har det bra!

Trine

Malariapille og hurramegrundt

I gaar var vi ute med to hyggelige mennesker, en fra Canada og en Fra osterrike. begge bor i London, og er gift. fine folk.

I gaar morges tok Trine og jeg turens forste malariapiller. Pakningsvedlegget er en historie i seg sjol, og det kommer et utdrag i neste blogg.
En av bieffektene er daarlige drommer, noe jeg erfarte da jeg var voldelig og slo ned en god kamerat fra videregaaende, fordi han aapenlyst stjal det som var mitt. Med hensyn til min kamerat nevnes han her ved bokstaven "Ñ", mens han egentlig bor paa Kolbotn, jobber mye, er litt med venner, kort paa haaret, har dobbeltnavn som begynner med Jan, har jobba mye med frukt, og var god paa "practical jokes" paa videregaaende (Sorry "Ñ", Det var Cuba libre`n og malariapilla som snakka i natt).

Sigg

Magesjau, salsa og kulturskilnader

Eg no hatt nokre dagar med god, gammaldags magesjau. Heldigvis (takk sjebne!) er det verste over no. Maa innroemme at heimlengselen stod sterkt ei stund, sakna aa ha litt privatliv (bur jo hjemme hjaa ein familie), aa kunne kaste dopapir i do og aa ete norsk mat.

Trass dette har det vore ei fin veke. Me har hatt mykje lekser og nytta ein del tid paa aa sove, men me har verkeleg slaatt oss til ro her i byen den siste tida. No er me mykje tryggare paa familien me bur hjaa, og me har faatt fleire kjente. Spraaket gaar og bra for oss baae. I gaar inviterte skulen til stor middag med alle elevane og alle laerarane, og det var skikkeleg triveleg. Me endte opp med aa gaa ut med ein del av laerarane, ei jente fraa Australia og eit par fraa London, og kvelden endte (for dei andre) med salsadansing paa ein utestad i sentrum. Paa dette punktet maatte eg heim med magen og sove, men me har store planar om aa ta opp dansinga i kveld. Sigurd ligg for oevrig framleis og kviler ut etter gaarsdagen, eg skulle helse. :)

Du spurde om kulturskilnader, pappa, eg veit ikkje heilt kva eg skal svare. Paa mange maatar er dei overraskande smaa i hoeve til familien me bur hjaa. Barneoppdragelsa er ganske lik den norske, og mor i familien ammar ved matbordet. Skilnadene er nok kanskje stoerre kring dei store, tradisjonelle spoersmaala som synet paa familien som institusjon, kyrkja si rolle (her er det vanleg aa gaa i kyrkja fire, fem gonger i veka og det er veldig mykje boenn paa radioen) og hoeve til utdaning. Eg meiner faktisk at dei stoerste skilnadene er ressursar og tilgang til sjoelvsagte ting for oss, som utdaning. Det er veldig vanleg med barnearbeid, rett og slett fordi familien treng det for aa leve, og eit fleirtal av ungane sluttar paa skulen etter det som tilsvarer norsk barneskule. Laeraren min fortalte at for 10 aar sidan fanst det ikkje lege i San Pedro, og det finst framleis ikkje tannlege. Derimot finst det to som praktiserer som "tannlegar" ut i fraa "roeynsle". Huff, det gjeld aa ikkje faa tannpine medan me er her. Faktisk faar ein veldig lyst til aa hjelpe naar ein ser kor mykje dei manglar og kor mykje me har. Eit doeme er elektriske ting, som me byttar i hytt og pine, som er ynskjedroem aa ha her. Me gjekk forbi ein skule ein dag, og der satt ungane og skreiv paa skrivemaskin.

For oevrig er me ganske usikre paa kva me skal nytte dei siste 6 dagane i Guatemala til etter me er ferdig paa spraakskulen neste veke. Eg har veldig lyst til aa reise til mayaruinane i Tikal, heilt nord i landet, og saa til Rio Dulce paa den karibiske kysten opp til smaabyen Livingston. Det vil seie mange, mange timar paa buss, men paa den andre sida er det ikkje saa ofte me er i Guatemala. Eit anna alternativ er aa vere igjen nokre dagar i San Pedro og aa bestige den o store vulkanen som ligg ved sidan av byen. Elles finst det og ein levande vulkan i Antigua me kan gaa opp paa, om me vil gjere det i staden. Me moette ein fyr fraa Oslo som hadde gjort det, og han sa at saalene paa joggeskoa hans hadde smelta. Veit ikkje om det er sant, men det verkar ganske heftig. For oevrig, takk for kommentarar!

another way of living

"Another way of living" kommer til aa handle om hippier i San Pedro, men forst kom jeg paa at Another way of living er en bok Stephan Jensen hadde i 1.klasse. Den handla om alternativ medisin, urter, yoga, meditasjon og alt annet i samme gata. Han hadde den med paa en hyttetur med Lars Erik og meg en gang, og vi provde aa utfore fotsoneterapi paa Lars paa Valdresekspressen paa vei opp. Ingen som turte ta paa fottene hans, pga no inngrodde negler og fotsopp han sleit med en stund. Tror han er bedre naa, god bedring til deg, Lars. Forovrig en morsom bok.

Saa til hippiene.
Er en gate i landsbyen her som heter "Gringo street". Gringoene var de som blei igjen etter de spanske kolonistene paa 1600-tallet. Tror det var 1600. I alle fall var de hvite og passa nok ikke helt inn i samfunnet her. Kanskje paa grunn av no gamle holdninger.
I dag er "gringo street" befolket av hvite backpackerturister med saeregen stil og frihet i sinnet. Desverre er faa av dem skikkelig gamle hippier som har blitt boende, men heller amerikanske turister som flykter fra den sivilisasjonen de er vant til. I dag foremstaar gringoene for meg som noe krapeaktig, og som et lite lokalsamfunn der man lett kan finne hverandre.
En "standard" gringo her er ifort folgende:
Sandaler, gjerne saanne som Jesus hadde da han bodde i Jerusalem.
Bukser, fargerike gaar igjen. Gjerne vide med skrittet midt imellom knaerne eller skjort som flagrer i det minste vindpust og tar pusten fra de andre gringoene.
overdelene, kjortler for mennene, gjerne hvite. Mye rart hos damene. Mye vanlige topper, men ogsaa en poncho blei sett her om dagen.
haaret, gjerne draids. Fletter og fett er inn.
forovrig, mye utsmykninger. fotlenker, kjeder, hasj, strikk, vesker med lama-monster og oredobber.
En eldre gringo med svaert, hvitt sjegg prover aa selge oss "superskunk" hver gang vi ser´n, men mulig han gir seg etter at jeg provde aa fortelle han at vi ikke bruker.
Det var litt om gringoer.

Trine er ikke helt i knallform i dag, saa skal snart hjem en tur for aa se om hun er ok. Kanskje litt potetgull hjelper...

For deg som kjenner min kjekke soster Sunniva og min innkjaerstete bror, Stian er bloggen http://sunnivaogstian.blogspot.com/ noe for deg.

Klem og klapp paa skuldera, sigg

en fin dag

I dag er jeg mindre brent

Trine er paa foredrag, jeg paa internettkafe

I dag laerte jeg noen nye ord

I stad snakka keg med en fransk servitor paa daarlig spansk, saa paa engelsk.

Snart er det middag med bonner, maistortillas og kanskje egg.

Takk for at du leser bloggen *smil*

Brent gutt skyr sola

Naa er jeg skikkelig solbrent. Trokke det har vaert saa ille noen gang. Fikk bra med rode legger etter padleturen i gaar morges paa sjoen her. smorte meg godt, men glemte beina, og da var det gjort. 4 timer i sola og paa sjoen gjorde sitt for daarlig sovn i natt. Forovrig en bra padletur. Fint vaer og sot kjaereste som var flink til aa padle.

Spansken gaar framover. I dag fikk jeg ny laerer. Den forrige var hos legen. Like greit. Han nye er mye bedre... Var slitsomt i dag med innmari mye info og nye verb og ord, men det maa til for aa laere noe paa tre uker. Jeg ser den.
I spansktimen i dag var det bra med action, da laereren min og jeg horte en flakselyd og skimta noe som landa i haaret hans. Han slo det bort og udyret flytta seg ned paa ryggen. Jeg kikka over skuldern hans og oppdaga den storste gresshoppa jeg har sett noen gang. OK, mulig det finnes storre i afrika eller no, men denna var som en liten fugl. Vi snakker vel kanskje en 8-10-12-14 cm her. Han skvatt litt han og...... laeren min altsaa.

Det er en kul restaurant her som har bibliotek og en egen PC for musikk (her skuru vaert baardis...). Denne inneholder..tja..la oss si "ca 1000" album og man kan brenne en CD for 13 nok. Kjekt for backpackere som bruker den gode gamle kompakte disken.

Sigg

Stoel helsing

Denne helga har vore uvanleg aktiv. I gaar gjekk me opp paa ein fjelltopp i naerleiken, El nariz del indio, var bratt og langt, men flott. For min del vart turen tillagt eit spenningsmoment daa guiden halvvegs paa veg opp byrja aa leggje ut om alle slangane han hadde sett paa dette fjellet, daa vart eg ganske bleik, men takk og lov saag me ikkje nokon sjoelv. Foroevrig synst ungane i familien, saerleg Fransisco paa 6, at det er doedsartig at eg er redd for slangar, og dei lo hoegt daa eg maatte gaa ut av rommet daa dei saag paa eit slangeprogram paa tv. No byrjar dei snakke om slangar saa ofte dei kan... Heldigvis er det ikkje slangar i byen der me bur, i alle fall seier folk det, eg foeler meg ikkje heilt trygg.
I dag har me padla i kajakk paa innsjoen til me fann ei fin strand. Det var digg og fint, men veldig slitsamt. Merka at det var nye musklar i bruk. No er me stoele og veldig solbrente, ser fram til passiv studering i skyggen i veka som kjem.
Bestehels, Trine

Bilete!

No vart det mange postar paa ein dag, men fann bilete av San Pedro paa datamaskina eg sit paa.

oppdatert kart over reiserute

Tjukk rod strek er fly, tynn rod strek er improvisasjon.
Trykk paa bildet for stor og fin utgave.
Vi reiser til Costa Rica 3. mars og videre til equador ca. 9. mars. Se nederst paa sida for fullstendig oversikt.
-Sigg

dag 10 av ekspedisjonen

Begynner aa bli mer og mer avslappa paa kulturkrasjfronten. Funker bra naa. Sier hei naar det passer og god kveld nar det passer. Trine og jeg sliter (paa tross av at ting funker bra) litt med en sak i familien. Det hele starter naar vi setter oss til lunsj og middag:
Vi er ofte de forste som sitter rundt bordet. Etter kanskje ti min. kommer eldste gutten i huset til bordet og faren litt saann naa og da. Vi spiser opp og er ferdige naar den siste setter deg. de begynner aa spise og barna tuller litt med maten og ting tar tid.
Ofte blir vi sittende en tjue minutt for sistemann er ferdig, noe som ofte innebaerer en del taushet og tomhet i og med at man er de eneste som ikke spiser. Det vi alltid sitter der med litt vann igjen i glasset og tenker er: Naar kan vi gaa fra bordet?
Vanskelig for deg aa svare kanskje, i og med at det er en annen kultur, og at nettopp det er problemet, men ville i alle fall fortelle om at kulturforskjeller kan vaere smaa og graa. Jeg faar vel bare satse, kaste meg ut i det og reise meg under et maaltid for aa forstaa hvor langt fra hverandre eller hvor like vi egentlig er...

Ellers alt bra.

Sigg

Heihei- Trine

Hei

Takk igjen for kommentarar. No sit me paa internettkafe etter den fyrste veka med undervising. Alt i alt er eg veldig noegd og foeler eg har laert mykje, men det har og vore litt frustrerande og vanskeleg, det heile er litt overveldande.

I dag satt laeraren min, Antonio, og eg lenge og snakka om kva skulen driv med, og det er veldig imponerande. Det er jo eit kooperativ, drive av laerarane sjoelv. Elevane paa spraakskulen betaler kring 3 dollar timen, og for det dekkar me undervisinga, loenna til to laerarar paa ein barneskule og mat til 20 familiar som er veldig fattige. I tillegg sparar dei pengar til aa loenne to laerarar til i musikk og gym, av di skulen ikkje har pengar til dette sjoelv. Dei planlegg og eit stort miljoeprosjekt parallelt med dette. Dei vil opne eit vaskeri for bebuarane, saann at dei ikkje vaskar kler i innsjoen, som er ganske forureina fraa foer, og lage materiell for undervising paa barneskulane i naerleiken om baerekraftig drift av omraadet kring innsjoen.

I tillegg tilbyr skulen gratis opplegg paa kveldane for oss som gaar der. Denne veka har det vore film, foredrag om historia til Guatemala og salsakurs. I gaar var Sig og eg paa salsakurs, og det var veldig artig. Eg har ikkje hofter, saa det boey paa litt problem, men me har store planar om aa halde fram neste veke. I dag var eg med Antonio til ein av familiane som faar mat med rasjonen for dei neste to vekeneç: tre-fire egg, litt boenner, olje, litt sukker, mjoel og litt kjoett. Dei er eit ektepar i 60-aara utan noko saerleg familie og helse til aa jobbe nok til aa tjene til det dei treng. Huset deira var rett og slett ei roenne, tre murveggar med ei halvtett tredoer, utan lys og med berre ein stol i rommet. Verka ikkje saerleg bra. Men dei sett veldig stor pris paa stoenaden, det foeltes meiningsfylt. Fint aa gaa paa ein skule som har foeremaal som ikkje er kommersielle, det er skikkeleg bra folk som driv han.

I morgon skal me paa ekskursjon med skulen opp til La nariz del indio, indianernasen, som er ein fjelltopp i naerleiken. Maa byrje klokka sju pga varmen, skal ta med mykje vatn.

Elles har me og brukt dei siste ettermiddagane paa aa spille backgammon, saa langt er det uavgjort mellom oss, men me legg baae mykje prestisje inn i kampen. Vonar de alle har det bra.

Skolens hjemmeside

Hvis du har gaatt inn paa hjemmesidene til skolen vaar har de bilde av smaa baater og smaa straahytter. Baatene brukte vi for aa komme hit, og straahyttene bruker vi hver dag for aa laere.

Hola

Sigurd her. Dagen er bedre. Takk for all stotte og hyggelige oppdateringer om ol, vaeret i Drobak og hvordan livet i et kollektiv i Oslo er. :)

I dag har Trine og jeg 1 aar og 8 mndsdag. Vi skal feire med middag i familien vi bor hos halv aatte, og en drink eller to eller tre eller fire etterpaa.

I gaar og i dag har vaert mye bedre paa skolen, foler meg ikke saa hjelpeslos lenger. Veldig bra. Cecilia, laereren min, er hyggelig og plaprer i vei paa spansk selv om jeg ikke skjonner noe. "Du skjonner etter hvert" tror jeg hun sa en gang. Vi kommuniserer paa tross av dette gjennom mange enkle ord jeg kan og skjonner. Det fungerer greit. I dag learte jeg om klokka og aa telle til hundre. Jeg har dessuten laert at en "dingo" ikke er en loshund, men et stort dyr hun ikke fant i ordboka. Det er i alle fall sikkert at det ikke er en hund.

Familien vi bor hos er veldig fin. De har tre barn mellom 1 og 6 aar, som liker aa se paa los Simpsons paa TV (nesten) hele ettermiddagen. Vi spiser med familien tre ganger om dagen og leker krig og bretter kylling, sombrero og baat av papir med barna.

Maten: Frokost har bestaatt av pannekaker med sirup, frutas mixas con chocolate og frokostblanding med yoghurt og frukt.......... Mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
Lunsjen klokka halv ett er det storste maaltidet og bestaar saa langt av kylling, ris, maistortillas, salat og sterk saus/tabasco. Mmmmmmmmmmmmmmmmmmm
Kveldsmaten klokka halv aatte har vaert omelet, geitost, pommes frites, tortillas og mye svarte bonner. Mm
Forovrig mye jugo de naranja (ferskpressa appelsinjuice til 2.50 nok og oppover) og snickers.

Landsbyen vi bor i, San Pedro har en merkelig lukt. Denne slaar til i neseboret naar man minst venter det og er en slags blanding av bark, fetaost, kloakk og raatten frukt. I dag fikk vi en teori paa at lukta kommer med vinddraget fra det lokale kaffebonnevaskeriet. Og kaffe som ellers lukter saa godt.

Vi skal prove aa faa lagt ut bilder snart, funka ikke naa heller, men hvis du er nysgjerrig paa hvordan det ser ut kan det forklares med noen ord:
Gront og fruktbart med hoye vulkanfjell rundt San Pedro. Fra skolen har vi veldig fin utsikt over Lago Atitlan (sjoen). Det ligger bilder av byen og sjoen paa http://www.cooperativeschoolsanpedro.com/index.html. Vi faar se om vi ikke faar ut noen bilder, kommer vel til kort med ord som vanlig...

Hasta mañana

Snart...

snart har jeg mer overskudd, da skal jeg vaere gladere over aa faa vaere her paa dette fine stedet, og vaere mer positiv.
Til da, takk for alle hyggelige kommentarer.

Fyrste skuledag - Trine

Takk for alle kommentarar, hoeyrtes skummelt ut med mord i blokka. Her har me akkurat hatt fyrste skuledag, noko som gjekk veldig bra, tida gjekk veldig fort. Litt rart aa ha lekser og saann igjen, men artig naar ein foeler at ein laerer noko. Elles har me flytta inn hjaa ein familie med tre ungar som bur i same hus som spraakskulen. Der faar me tre maaltid om dagen og eit stort rom med dobbeltseng, luksus! Opplevinga av aa vere her er nok ganske forskjellig for Sigurd og meg, av di det er mykje meir slitsamt aa ikkje forstaa kva folk seier om kring seg heile dagen. Eg foeler nesten eg faar meir overskot av aa vere her, av di eg foeler eg faar brukt det eg har laert paa skulen og at det gaar ganske bra aa kommunisere. Men Sigurd er flittig og larevillig, saa det gaar nok betre etter kvart for han og. Vonar alle har det bra heime, eg har det i alle fall som plomma i egget.

En slump frustrasjon, San Pedro

Naa er Trine og jeg i landsbygda, der vi gaar paa skole. Forste skoledag var i stad. Jeg foler meg utslitt og ikke spesielt bra. Det er noe med den folelsen av aa vaere barn igjen. Ikke kunne kommunisere, lese, skjonne, snakke. Tenker paa hvorfor man gidder aa dra fra Norge. Saa greit aa kunne spraaket. Saa mye jobb aa laere fra bunnen av. Oppgaven staar naa foran meg som bauta. Etterpaa skal jeg gjore lekser, akkurat som i 1.klasse.
Forovrig virker San Pedro som et fint sted aa vaere. Mange som hilser paa gata, tilsynelatende hyggelig spansklaerer og god mat. Akkurat naa ligger det en siklende San Pedrisk mann og sikler i inngangspartiet til internettkafeen. Tipper han har siesta. Han har straahatt og lener seg mot en liten gjerdestolpe, saa hodet hans nesten faller ned paa brystet. Litt ekkelt, litt stilig...

Panajachel -

Naa er vi ved en fin sjo; Lago Atitlan. Er paa blod-turistsida med boder, hosteller og kafeer naa, men skal i morgen over til San Pedro, Panajachels sote lillesoster. Naa gikk det akkurat fire norske jenter forbi. Litt tilfeldig, men artig. Kryr ikke av nordmenn her.
Trine og jeg har i dag sitti og sett ut over sjoen med hver vaar bok og en kald kola i handa i mange timer. Det var veldig, veldig bra.
Trine vart ferdig med Vindens skygge, det var ei veldig bra bok som de alle boer lese. :)
Trine kjopte dessuten en innmari fin og orange veske. Den kler oynene hennes.
sigurd har no kjoept kabel til kameraet, men me har ikkje klart aa sette inn bileta enno. Min tekniske spansk er ikkje sterk nok til det, diverre. Vonar aa faa fiksa det snart.
Legg veldig gjerne inn kommentarer. det er veldig hyggelig =)
Sigurd byrjar aa laere seg litt spansk no, har bestilt appelsinjus, sagt til seljarar at me ikkje er interesserte i noetter og spurt kva ein oel kostar. eg er imponert!
Elles sparer me mykje pengar paa aa sove paa enkeltrom, hehe. fyrste natta sov me paa eit dobbeltrom med to senger, men sov i ei, saa me fekk bytta til eit rom med ei seng, daa foelte me oss lure! I natt betaler me berre ca 40 nok for ei natt for to, og det er ikkje verst.

Hasta la vista

Endeleg i gang!

Endeleg har turen byrja! Og han har byrja paa ein veldig lovande maate, me har ikkje faatt alvorleg magesjuke, me har ikkje blitt rana, humoeret har vore godt og ingen av flya vaare har styrta. No er me i Antigua, Guatemala, og nyt livet her. Antigua er, saa vidt eg har forstaatt det, den gamle hovudstaden i Guatemala og staar paa UNESCOs verdsarvliste. I dag baserer han seg fyrst og framst paa turisme, noko som preger bybiletet. Men det er likevel ei roleg stemning her, folk luntar rundt paa gatane, me har vore noedt til aa jekke ned gaatempoet ganske mykje for aa gli inn. Det er mange fine bygg her, saa i dag har me nytta formiddagen paa aa gaa rundt i sentrum og sjaa paa folk og bygg. Faktisk saa satt me over ein time paa ein benk i parken i sentrum og berre saag paa folk, noko som var veldig fint. Antigua er kjent for aa ha mange spraakskular, og det ser ein ved at det overalt gaar par med ein turist og ein guatemalar for aa laere turisten spansk. Verkar som dei gjer mykje anna enn berre aa sitje med boekene, og det er lovande.
Klimaet er superdigg, litt over 20 gradar, saa det er godt og varmt utan at det vert slitsamt. I gaar reiste me til Guatemala City fraa Mexico City, og det var ein vanvittig overgang i flyplasstandard. Mexico City overraska oss og veldig. Me hadde forventa ein enorm, slitsam, braakete, forurensa by med skyhoege bygg, men fekk ein enorm, luftig, groenn by der det var kjempefint aa gaa rundt i gatane. Storleiken paa byen forstod me ikkje foer me floey over byen paa veg til Guatemala. Vonar alle har det bra heime, me koser oss i alle fall og foeler oss veldig trygge.

Gatelangs i Antigua -(Sigurd)

Etter mye flying og fartig er vi naa i Antigua, Guatemala.
I Dag kjopte jeg Haarek paa spansk i en liten butikk her. Mannen bak disken sa: Oh, eres vikingo? (jassaa, du er ekte norsk viking?)
Forovrig mange sote mayaer her. Mye bra klear. Skal kjope meg en saann veske for menn med lamamonster i baige tenker jeg. Da glir jeg nok bedre inn.
I morra skal vi videre til en liten by ved en innsjo. Lago Atitlan heter sjoen. Derfra til San Pedro la Laguna paa sondag. Horer nok mer derfra. Skal vaere der en mnd paa skole. Blir nok bra. Fint aa kunne snakke med folk her. Kommer mye mye lenger. Fint aa ha Trine som kan spansk.
Jeg (Sigurd) har forovrig klart aa glemme kabelen til kameraet hjemme, saa vanskelig aa faa langt ut bilder, men jeg skal prove aa vaere losningsorientert.
Forovrig er alt bra. Svettetokter om natta, maur i dusjen og skumle menn bak sekken til tross.... Viva la Guatemala!

Kvelden før dagen

Sommarfuglane i magen er veldig aktive i kveld, og eg kjenner at eg både er ekstatisk og litt småstressa. Men ting byrjar å gå i orden; siste vaksine er tatt, sekken er snart terdig pakka og transport til Gardermoen er avtalt. No har me òg funne ein språkskule me kunne tenkje oss å gå på, som ligg i ein liten by kalla San pedro, og har denne heimesida: http://www.cooperativeschoolsanpedro.com/index.html

Trine og Sigurd ønsker deg god fornøyelse

Siggens hodebry

Sigurd sitter hjemme to dager før avreise og har veldig vondt i hodet og gleder seg til å reise for å få gjort det. Da er alle de små tinga som må ordnes ferdige og alle har sagt ha det. Det blir bra tenker han

Ut på tur!

Velkommen til vår reiseblogg! Her skal me skrive om kor me er, kva me gjer og leggje ut bilete at ting me opplever. Me vonar de vil leggje inn kommentarar, kome med reisetips eller sende oss ein epost eller to om korleis de har det.

Førebels reiserute

Reiseruta vår ser sånn ut:
31/1: Oslo-Paris-Mexico City
1/2: Mexico City-Guatemala City
3/3: Guatemala City- San Jose
8/3: San Jose-Quito
23/3: Guayaquil-Lima
24/3: Lima - Cuzco
13/4: Santa Cruz - Buenos Aires
9/5-10/5: Santiago-Paris
10/5: Paris-Oslo