Livingston

No er me i Livingston, ein smaaby ved den karibiske kysten til Guatemala. Byen er kjent for at han er bebudd av Garifuna-folket, etterkommarane etter to slaveskip som stranda paa veg fraa Nigeria til USA ein gong for lenge sidan. Livingston er altsaa ei blanding av mayakultur, afrikansk kultur og mykje paaverknad fraa amerikansk afro-kultur. Dei speler Bob Marley paa nestan kvar einaste kafe og gatene er fylte av toeffe menn med lange rastafletter. Stilig! 

Maten er og ganske annleis her, mykje kokos. Me har drukke kald kokos (fraa noetta, ikkje saa veldig godt), spist kokosburger (med kokosbroed, godt) og i kveld har eg store planar om aa proeve groennsaker i kokoskarri til middag.

Det er lite strandliv her, men knallvarmt i sjoen, saa i morgon skal me paa sykkeltur til "Siete altares" som er sju vatnfall like utanfor byen som det visstnok skal vere veldig fint aa bade i.

Me proever og aa foelge med paa Astrid, som gaar sisteetappe i VM-stafetten i morgon. Daa er klokka 12 om kvelden her, saa eg har veldig lyst til aa proeve aa finne ein sportsbar. Men byen her er veldig liten og har ikkje synt mykje uteliv enno, saa me faar sjaa om det gaar.

"eg liker tidlige morgonar"

Satt paa bussen natt til i gaar og horte paa vamp. Orka ikke bytte CD, saa tror jeg horte paa siste stikk 4-5 ganger. Vi reiste totalt 16 timer, fra San Pedro til Guatemala City, og derfra til Flores. kom fram trott, forvirra og daarlig i magan kl. 0600. I alle fall en lang dag i gaar.

I dag har vi vaert i Tikal. Nydelig. Maa faa lagt ut bilder derfra etter hvert. Trine har sikekrt6 skrevet en del om det, men stikkord er: Midt i jungelen, ruinby fra en storhetstid, hoye pyramider, fuktig jungel, pungrotte, apekatter og papegoyer.
Stod opp ti paa fem for aa ta buss (se der du pappa!) og var nesten aleine i parken da vi kom dit i halv sju-tia. Veldig fint.

naa skal vi spise. jeg mangler matlyst og har spist altfor lite de siste par dagene. Trine sier jeg har gaatt ned en del i vekt og sier at spesielt sideflesket eller "hanjtakanj" (trondersk for haadtak) har blitt mindre. Faar prove aa faa i meg litt mat...

Tikal!

Biletet er av Sigurd og ein "chicken bus", det transportmiddelet dei fleste fraa Guatemala nyttar for aa kome seg fraa A til B. Ein "chicken bus" er eigentleg ein gammal amerikansk skulebuss som er malt om til fargesprakande, guatemalsk standard. Me tok ein kyllingbuss paa fredag fraa San Pedro til Guatemala City, skulle ta 3,5 time, men tok 5. Likevel var det ei kul oppleving.

No er me i byen Flores nord i Guatemala, fulle av inntrykk etter aa ha tilbrakt morgonen i Tikal. Eg veit ikkje heilt kva eg hadde venta meg, men det overgjekk alle forventingar. Me var framme ved parken i halv sjutida, daa var det kjoelig og faa andre turistar. Fyrste inntrykk var: jungel! Parken er eit stort jungelomraade med dyr som slangar, jaguarar, krokodillar, apekattar, pungrottar og papegoeyar. I tillegg til dette kom sjoelve hovudattraksjonen, pyramidane og resten av ruinane. Pyramidane var enorme, men det kule var at det overalt var store grasvollar som var pyramidar som ikkje var utgravde enno. Det var faa andre turistar der paa den tida, saa dei fyrste timane var det Sigurd og eg aaleine i jungelen paa utkikk etter pyramidar.

Siggens legg

Dette er et bilde av leggen min, 10 dager etter kajakkturen. Jeg glemte aa smore beina og faar i dag smake rumpa paa egne feil. Trykk paa bildet for fin, stor og detaljert utgave av leggen
setter forovrig stor pris paa kommentarer med sympati av enhver art....

Dette er et bilde av Luis, en learer paa skolen, Trine og jeg paa toppen av "indianer-nesa" ved San Pedro. I bakgrunnen er Lago Atitlan, en fin sjo, men som skaper mye bry for tykt og tynt i fordoyelsen til en blek nordmann, men blid nordmann.
Bakteriene sitter forovrig og henger paa bestikket og tallerkenene, av den enkle grunn at de lokale vasker kjokkensakene i det. Dermed er det vanskelig aa unngaa det artige bakteriefloraen.

Dette bildet er tatt etter en fjelltur, hvor vi gikk opp til en landsby paa toppen. Her er vi paa lasteplanet paa en vanlig Toyota pick-up med ca 18 andre mennesker. Bra med mange folk, da er det mindre sjanse for aa falle i svingene..................................

Gull! (og siste dag i San Pedro)

Utroleg nok tok Astrid gull paa VM-sprinten i dag! Gratulerer, gratulerer! 

I dag er den siste heile dagen vaar her i San Pedro, og det er baade rart og fint. Byen er saapass liten at det er godt aa kome oss vidare, men me har hatt det veldig bra her. I morgon tek me bussen etter skulen til Guatemala City, for saa aa bytte til ein buss til Flores, som ligg heilt nord i landet. Til saman skal denne busskoeyringa ta 12-13 timar (puh!). Planen er saa aa dra til Mayaruinane Tikal paa sundag og aa overnatte i hengekoeyer med myggnett der (det er ganske vanleg). Tikal er nemleg omkransa av jungel, saa det skal vere ganske heftig dyreliv. Paa tysdag/onsdag fer me vidare til Rio Dulce og Livingston, der me skal moete Len og Mikaela, som me har vore ein del med her i San Pedro. Laurdag gaar flyet vidare til Costa Rica fraa Guatemala City. Altsaa: me har ein plan! og trur det blir ganske bra!

I gaar proevde me ut Thermal-bada som finst her i byen. Det gaar ut paa at dei fyller nokre svarte vatnslangar med vatn og let dei bli varma opp av sola foer dei fyller opp basseng med dei. For litt over 20 nok per pers fekk Sig og eg eit badekar for oss sjoelv med glovarmt vatn - digg! (og varmt). 

Protest fraa redaksjonen

Etter to kommentarar som klagar over mangel paa livsteikn etter to rolege dagar, foeler eg det er paa sin plass aa presisere at me har det bra her, me foeler oss veldig trygge og me ringer heim om noko skjer. For oss er bloggen ein maate aa halde kontakten med Noreg paa, men det er dumt om me skal vere forplikta til aa skrive kvar andre dag, om me ikkje har noko interessant aa skrive om.

Elles: me har det bra!

Trine

Malariapille og hurramegrundt

I gaar var vi ute med to hyggelige mennesker, en fra Canada og en Fra osterrike. begge bor i London, og er gift. fine folk.

I gaar morges tok Trine og jeg turens forste malariapiller. Pakningsvedlegget er en historie i seg sjol, og det kommer et utdrag i neste blogg.
En av bieffektene er daarlige drommer, noe jeg erfarte da jeg var voldelig og slo ned en god kamerat fra videregaaende, fordi han aapenlyst stjal det som var mitt. Med hensyn til min kamerat nevnes han her ved bokstaven "Ñ", mens han egentlig bor paa Kolbotn, jobber mye, er litt med venner, kort paa haaret, har dobbeltnavn som begynner med Jan, har jobba mye med frukt, og var god paa "practical jokes" paa videregaaende (Sorry "Ñ", Det var Cuba libre`n og malariapilla som snakka i natt).

Sigg

Magesjau, salsa og kulturskilnader

Eg no hatt nokre dagar med god, gammaldags magesjau. Heldigvis (takk sjebne!) er det verste over no. Maa innroemme at heimlengselen stod sterkt ei stund, sakna aa ha litt privatliv (bur jo hjemme hjaa ein familie), aa kunne kaste dopapir i do og aa ete norsk mat.

Trass dette har det vore ei fin veke. Me har hatt mykje lekser og nytta ein del tid paa aa sove, men me har verkeleg slaatt oss til ro her i byen den siste tida. No er me mykje tryggare paa familien me bur hjaa, og me har faatt fleire kjente. Spraaket gaar og bra for oss baae. I gaar inviterte skulen til stor middag med alle elevane og alle laerarane, og det var skikkeleg triveleg. Me endte opp med aa gaa ut med ein del av laerarane, ei jente fraa Australia og eit par fraa London, og kvelden endte (for dei andre) med salsadansing paa ein utestad i sentrum. Paa dette punktet maatte eg heim med magen og sove, men me har store planar om aa ta opp dansinga i kveld. Sigurd ligg for oevrig framleis og kviler ut etter gaarsdagen, eg skulle helse. :)

Du spurde om kulturskilnader, pappa, eg veit ikkje heilt kva eg skal svare. Paa mange maatar er dei overraskande smaa i hoeve til familien me bur hjaa. Barneoppdragelsa er ganske lik den norske, og mor i familien ammar ved matbordet. Skilnadene er nok kanskje stoerre kring dei store, tradisjonelle spoersmaala som synet paa familien som institusjon, kyrkja si rolle (her er det vanleg aa gaa i kyrkja fire, fem gonger i veka og det er veldig mykje boenn paa radioen) og hoeve til utdaning. Eg meiner faktisk at dei stoerste skilnadene er ressursar og tilgang til sjoelvsagte ting for oss, som utdaning. Det er veldig vanleg med barnearbeid, rett og slett fordi familien treng det for aa leve, og eit fleirtal av ungane sluttar paa skulen etter det som tilsvarer norsk barneskule. Laeraren min fortalte at for 10 aar sidan fanst det ikkje lege i San Pedro, og det finst framleis ikkje tannlege. Derimot finst det to som praktiserer som "tannlegar" ut i fraa "roeynsle". Huff, det gjeld aa ikkje faa tannpine medan me er her. Faktisk faar ein veldig lyst til aa hjelpe naar ein ser kor mykje dei manglar og kor mykje me har. Eit doeme er elektriske ting, som me byttar i hytt og pine, som er ynskjedroem aa ha her. Me gjekk forbi ein skule ein dag, og der satt ungane og skreiv paa skrivemaskin.

For oevrig er me ganske usikre paa kva me skal nytte dei siste 6 dagane i Guatemala til etter me er ferdig paa spraakskulen neste veke. Eg har veldig lyst til aa reise til mayaruinane i Tikal, heilt nord i landet, og saa til Rio Dulce paa den karibiske kysten opp til smaabyen Livingston. Det vil seie mange, mange timar paa buss, men paa den andre sida er det ikkje saa ofte me er i Guatemala. Eit anna alternativ er aa vere igjen nokre dagar i San Pedro og aa bestige den o store vulkanen som ligg ved sidan av byen. Elles finst det og ein levande vulkan i Antigua me kan gaa opp paa, om me vil gjere det i staden. Me moette ein fyr fraa Oslo som hadde gjort det, og han sa at saalene paa joggeskoa hans hadde smelta. Veit ikkje om det er sant, men det verkar ganske heftig. For oevrig, takk for kommentarar!

another way of living

"Another way of living" kommer til aa handle om hippier i San Pedro, men forst kom jeg paa at Another way of living er en bok Stephan Jensen hadde i 1.klasse. Den handla om alternativ medisin, urter, yoga, meditasjon og alt annet i samme gata. Han hadde den med paa en hyttetur med Lars Erik og meg en gang, og vi provde aa utfore fotsoneterapi paa Lars paa Valdresekspressen paa vei opp. Ingen som turte ta paa fottene hans, pga no inngrodde negler og fotsopp han sleit med en stund. Tror han er bedre naa, god bedring til deg, Lars. Forovrig en morsom bok.

Saa til hippiene.
Er en gate i landsbyen her som heter "Gringo street". Gringoene var de som blei igjen etter de spanske kolonistene paa 1600-tallet. Tror det var 1600. I alle fall var de hvite og passa nok ikke helt inn i samfunnet her. Kanskje paa grunn av no gamle holdninger.
I dag er "gringo street" befolket av hvite backpackerturister med saeregen stil og frihet i sinnet. Desverre er faa av dem skikkelig gamle hippier som har blitt boende, men heller amerikanske turister som flykter fra den sivilisasjonen de er vant til. I dag foremstaar gringoene for meg som noe krapeaktig, og som et lite lokalsamfunn der man lett kan finne hverandre.
En "standard" gringo her er ifort folgende:
Sandaler, gjerne saanne som Jesus hadde da han bodde i Jerusalem.
Bukser, fargerike gaar igjen. Gjerne vide med skrittet midt imellom knaerne eller skjort som flagrer i det minste vindpust og tar pusten fra de andre gringoene.
overdelene, kjortler for mennene, gjerne hvite. Mye rart hos damene. Mye vanlige topper, men ogsaa en poncho blei sett her om dagen.
haaret, gjerne draids. Fletter og fett er inn.
forovrig, mye utsmykninger. fotlenker, kjeder, hasj, strikk, vesker med lama-monster og oredobber.
En eldre gringo med svaert, hvitt sjegg prover aa selge oss "superskunk" hver gang vi ser´n, men mulig han gir seg etter at jeg provde aa fortelle han at vi ikke bruker.
Det var litt om gringoer.

Trine er ikke helt i knallform i dag, saa skal snart hjem en tur for aa se om hun er ok. Kanskje litt potetgull hjelper...

For deg som kjenner min kjekke soster Sunniva og min innkjaerstete bror, Stian er bloggen http://sunnivaogstian.blogspot.com/ noe for deg.

Klem og klapp paa skuldera, sigg

en fin dag

I dag er jeg mindre brent

Trine er paa foredrag, jeg paa internettkafe

I dag laerte jeg noen nye ord

I stad snakka keg med en fransk servitor paa daarlig spansk, saa paa engelsk.

Snart er det middag med bonner, maistortillas og kanskje egg.

Takk for at du leser bloggen *smil*

Brent gutt skyr sola

Naa er jeg skikkelig solbrent. Trokke det har vaert saa ille noen gang. Fikk bra med rode legger etter padleturen i gaar morges paa sjoen her. smorte meg godt, men glemte beina, og da var det gjort. 4 timer i sola og paa sjoen gjorde sitt for daarlig sovn i natt. Forovrig en bra padletur. Fint vaer og sot kjaereste som var flink til aa padle.

Spansken gaar framover. I dag fikk jeg ny laerer. Den forrige var hos legen. Like greit. Han nye er mye bedre... Var slitsomt i dag med innmari mye info og nye verb og ord, men det maa til for aa laere noe paa tre uker. Jeg ser den.
I spansktimen i dag var det bra med action, da laereren min og jeg horte en flakselyd og skimta noe som landa i haaret hans. Han slo det bort og udyret flytta seg ned paa ryggen. Jeg kikka over skuldern hans og oppdaga den storste gresshoppa jeg har sett noen gang. OK, mulig det finnes storre i afrika eller no, men denna var som en liten fugl. Vi snakker vel kanskje en 8-10-12-14 cm her. Han skvatt litt han og...... laeren min altsaa.

Det er en kul restaurant her som har bibliotek og en egen PC for musikk (her skuru vaert baardis...). Denne inneholder..tja..la oss si "ca 1000" album og man kan brenne en CD for 13 nok. Kjekt for backpackere som bruker den gode gamle kompakte disken.

Sigg

Stoel helsing

Denne helga har vore uvanleg aktiv. I gaar gjekk me opp paa ein fjelltopp i naerleiken, El nariz del indio, var bratt og langt, men flott. For min del vart turen tillagt eit spenningsmoment daa guiden halvvegs paa veg opp byrja aa leggje ut om alle slangane han hadde sett paa dette fjellet, daa vart eg ganske bleik, men takk og lov saag me ikkje nokon sjoelv. Foroevrig synst ungane i familien, saerleg Fransisco paa 6, at det er doedsartig at eg er redd for slangar, og dei lo hoegt daa eg maatte gaa ut av rommet daa dei saag paa eit slangeprogram paa tv. No byrjar dei snakke om slangar saa ofte dei kan... Heldigvis er det ikkje slangar i byen der me bur, i alle fall seier folk det, eg foeler meg ikkje heilt trygg.
I dag har me padla i kajakk paa innsjoen til me fann ei fin strand. Det var digg og fint, men veldig slitsamt. Merka at det var nye musklar i bruk. No er me stoele og veldig solbrente, ser fram til passiv studering i skyggen i veka som kjem.
Bestehels, Trine

Bilete!

No vart det mange postar paa ein dag, men fann bilete av San Pedro paa datamaskina eg sit paa.

oppdatert kart over reiserute

Tjukk rod strek er fly, tynn rod strek er improvisasjon.
Trykk paa bildet for stor og fin utgave.
Vi reiser til Costa Rica 3. mars og videre til equador ca. 9. mars. Se nederst paa sida for fullstendig oversikt.
-Sigg

dag 10 av ekspedisjonen

Begynner aa bli mer og mer avslappa paa kulturkrasjfronten. Funker bra naa. Sier hei naar det passer og god kveld nar det passer. Trine og jeg sliter (paa tross av at ting funker bra) litt med en sak i familien. Det hele starter naar vi setter oss til lunsj og middag:
Vi er ofte de forste som sitter rundt bordet. Etter kanskje ti min. kommer eldste gutten i huset til bordet og faren litt saann naa og da. Vi spiser opp og er ferdige naar den siste setter deg. de begynner aa spise og barna tuller litt med maten og ting tar tid.
Ofte blir vi sittende en tjue minutt for sistemann er ferdig, noe som ofte innebaerer en del taushet og tomhet i og med at man er de eneste som ikke spiser. Det vi alltid sitter der med litt vann igjen i glasset og tenker er: Naar kan vi gaa fra bordet?
Vanskelig for deg aa svare kanskje, i og med at det er en annen kultur, og at nettopp det er problemet, men ville i alle fall fortelle om at kulturforskjeller kan vaere smaa og graa. Jeg faar vel bare satse, kaste meg ut i det og reise meg under et maaltid for aa forstaa hvor langt fra hverandre eller hvor like vi egentlig er...

Ellers alt bra.

Sigg

Heihei- Trine

Hei

Takk igjen for kommentarar. No sit me paa internettkafe etter den fyrste veka med undervising. Alt i alt er eg veldig noegd og foeler eg har laert mykje, men det har og vore litt frustrerande og vanskeleg, det heile er litt overveldande.

I dag satt laeraren min, Antonio, og eg lenge og snakka om kva skulen driv med, og det er veldig imponerande. Det er jo eit kooperativ, drive av laerarane sjoelv. Elevane paa spraakskulen betaler kring 3 dollar timen, og for det dekkar me undervisinga, loenna til to laerarar paa ein barneskule og mat til 20 familiar som er veldig fattige. I tillegg sparar dei pengar til aa loenne to laerarar til i musikk og gym, av di skulen ikkje har pengar til dette sjoelv. Dei planlegg og eit stort miljoeprosjekt parallelt med dette. Dei vil opne eit vaskeri for bebuarane, saann at dei ikkje vaskar kler i innsjoen, som er ganske forureina fraa foer, og lage materiell for undervising paa barneskulane i naerleiken om baerekraftig drift av omraadet kring innsjoen.

I tillegg tilbyr skulen gratis opplegg paa kveldane for oss som gaar der. Denne veka har det vore film, foredrag om historia til Guatemala og salsakurs. I gaar var Sig og eg paa salsakurs, og det var veldig artig. Eg har ikkje hofter, saa det boey paa litt problem, men me har store planar om aa halde fram neste veke. I dag var eg med Antonio til ein av familiane som faar mat med rasjonen for dei neste to vekeneç: tre-fire egg, litt boenner, olje, litt sukker, mjoel og litt kjoett. Dei er eit ektepar i 60-aara utan noko saerleg familie og helse til aa jobbe nok til aa tjene til det dei treng. Huset deira var rett og slett ei roenne, tre murveggar med ei halvtett tredoer, utan lys og med berre ein stol i rommet. Verka ikkje saerleg bra. Men dei sett veldig stor pris paa stoenaden, det foeltes meiningsfylt. Fint aa gaa paa ein skule som har foeremaal som ikkje er kommersielle, det er skikkeleg bra folk som driv han.

I morgon skal me paa ekskursjon med skulen opp til La nariz del indio, indianernasen, som er ein fjelltopp i naerleiken. Maa byrje klokka sju pga varmen, skal ta med mykje vatn.

Elles har me og brukt dei siste ettermiddagane paa aa spille backgammon, saa langt er det uavgjort mellom oss, men me legg baae mykje prestisje inn i kampen. Vonar de alle har det bra.

Skolens hjemmeside

Hvis du har gaatt inn paa hjemmesidene til skolen vaar har de bilde av smaa baater og smaa straahytter. Baatene brukte vi for aa komme hit, og straahyttene bruker vi hver dag for aa laere.

Hola

Sigurd her. Dagen er bedre. Takk for all stotte og hyggelige oppdateringer om ol, vaeret i Drobak og hvordan livet i et kollektiv i Oslo er. :)

I dag har Trine og jeg 1 aar og 8 mndsdag. Vi skal feire med middag i familien vi bor hos halv aatte, og en drink eller to eller tre eller fire etterpaa.

I gaar og i dag har vaert mye bedre paa skolen, foler meg ikke saa hjelpeslos lenger. Veldig bra. Cecilia, laereren min, er hyggelig og plaprer i vei paa spansk selv om jeg ikke skjonner noe. "Du skjonner etter hvert" tror jeg hun sa en gang. Vi kommuniserer paa tross av dette gjennom mange enkle ord jeg kan og skjonner. Det fungerer greit. I dag learte jeg om klokka og aa telle til hundre. Jeg har dessuten laert at en "dingo" ikke er en loshund, men et stort dyr hun ikke fant i ordboka. Det er i alle fall sikkert at det ikke er en hund.

Familien vi bor hos er veldig fin. De har tre barn mellom 1 og 6 aar, som liker aa se paa los Simpsons paa TV (nesten) hele ettermiddagen. Vi spiser med familien tre ganger om dagen og leker krig og bretter kylling, sombrero og baat av papir med barna.

Maten: Frokost har bestaatt av pannekaker med sirup, frutas mixas con chocolate og frokostblanding med yoghurt og frukt.......... Mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
Lunsjen klokka halv ett er det storste maaltidet og bestaar saa langt av kylling, ris, maistortillas, salat og sterk saus/tabasco. Mmmmmmmmmmmmmmmmmmm
Kveldsmaten klokka halv aatte har vaert omelet, geitost, pommes frites, tortillas og mye svarte bonner. Mm
Forovrig mye jugo de naranja (ferskpressa appelsinjuice til 2.50 nok og oppover) og snickers.

Landsbyen vi bor i, San Pedro har en merkelig lukt. Denne slaar til i neseboret naar man minst venter det og er en slags blanding av bark, fetaost, kloakk og raatten frukt. I dag fikk vi en teori paa at lukta kommer med vinddraget fra det lokale kaffebonnevaskeriet. Og kaffe som ellers lukter saa godt.

Vi skal prove aa faa lagt ut bilder snart, funka ikke naa heller, men hvis du er nysgjerrig paa hvordan det ser ut kan det forklares med noen ord:
Gront og fruktbart med hoye vulkanfjell rundt San Pedro. Fra skolen har vi veldig fin utsikt over Lago Atitlan (sjoen). Det ligger bilder av byen og sjoen paa http://www.cooperativeschoolsanpedro.com/index.html. Vi faar se om vi ikke faar ut noen bilder, kommer vel til kort med ord som vanlig...

Hasta mañana

Snart...

snart har jeg mer overskudd, da skal jeg vaere gladere over aa faa vaere her paa dette fine stedet, og vaere mer positiv.
Til da, takk for alle hyggelige kommentarer.

Fyrste skuledag - Trine

Takk for alle kommentarar, hoeyrtes skummelt ut med mord i blokka. Her har me akkurat hatt fyrste skuledag, noko som gjekk veldig bra, tida gjekk veldig fort. Litt rart aa ha lekser og saann igjen, men artig naar ein foeler at ein laerer noko. Elles har me flytta inn hjaa ein familie med tre ungar som bur i same hus som spraakskulen. Der faar me tre maaltid om dagen og eit stort rom med dobbeltseng, luksus! Opplevinga av aa vere her er nok ganske forskjellig for Sigurd og meg, av di det er mykje meir slitsamt aa ikkje forstaa kva folk seier om kring seg heile dagen. Eg foeler nesten eg faar meir overskot av aa vere her, av di eg foeler eg faar brukt det eg har laert paa skulen og at det gaar ganske bra aa kommunisere. Men Sigurd er flittig og larevillig, saa det gaar nok betre etter kvart for han og. Vonar alle har det bra heime, eg har det i alle fall som plomma i egget.

En slump frustrasjon, San Pedro

Naa er Trine og jeg i landsbygda, der vi gaar paa skole. Forste skoledag var i stad. Jeg foler meg utslitt og ikke spesielt bra. Det er noe med den folelsen av aa vaere barn igjen. Ikke kunne kommunisere, lese, skjonne, snakke. Tenker paa hvorfor man gidder aa dra fra Norge. Saa greit aa kunne spraaket. Saa mye jobb aa laere fra bunnen av. Oppgaven staar naa foran meg som bauta. Etterpaa skal jeg gjore lekser, akkurat som i 1.klasse.
Forovrig virker San Pedro som et fint sted aa vaere. Mange som hilser paa gata, tilsynelatende hyggelig spansklaerer og god mat. Akkurat naa ligger det en siklende San Pedrisk mann og sikler i inngangspartiet til internettkafeen. Tipper han har siesta. Han har straahatt og lener seg mot en liten gjerdestolpe, saa hodet hans nesten faller ned paa brystet. Litt ekkelt, litt stilig...

Panajachel -

Naa er vi ved en fin sjo; Lago Atitlan. Er paa blod-turistsida med boder, hosteller og kafeer naa, men skal i morgen over til San Pedro, Panajachels sote lillesoster. Naa gikk det akkurat fire norske jenter forbi. Litt tilfeldig, men artig. Kryr ikke av nordmenn her.
Trine og jeg har i dag sitti og sett ut over sjoen med hver vaar bok og en kald kola i handa i mange timer. Det var veldig, veldig bra.
Trine vart ferdig med Vindens skygge, det var ei veldig bra bok som de alle boer lese. :)
Trine kjopte dessuten en innmari fin og orange veske. Den kler oynene hennes.
sigurd har no kjoept kabel til kameraet, men me har ikkje klart aa sette inn bileta enno. Min tekniske spansk er ikkje sterk nok til det, diverre. Vonar aa faa fiksa det snart.
Legg veldig gjerne inn kommentarer. det er veldig hyggelig =)
Sigurd byrjar aa laere seg litt spansk no, har bestilt appelsinjus, sagt til seljarar at me ikkje er interesserte i noetter og spurt kva ein oel kostar. eg er imponert!
Elles sparer me mykje pengar paa aa sove paa enkeltrom, hehe. fyrste natta sov me paa eit dobbeltrom med to senger, men sov i ei, saa me fekk bytta til eit rom med ei seng, daa foelte me oss lure! I natt betaler me berre ca 40 nok for ei natt for to, og det er ikkje verst.

Hasta la vista

Endeleg i gang!

Endeleg har turen byrja! Og han har byrja paa ein veldig lovande maate, me har ikkje faatt alvorleg magesjuke, me har ikkje blitt rana, humoeret har vore godt og ingen av flya vaare har styrta. No er me i Antigua, Guatemala, og nyt livet her. Antigua er, saa vidt eg har forstaatt det, den gamle hovudstaden i Guatemala og staar paa UNESCOs verdsarvliste. I dag baserer han seg fyrst og framst paa turisme, noko som preger bybiletet. Men det er likevel ei roleg stemning her, folk luntar rundt paa gatane, me har vore noedt til aa jekke ned gaatempoet ganske mykje for aa gli inn. Det er mange fine bygg her, saa i dag har me nytta formiddagen paa aa gaa rundt i sentrum og sjaa paa folk og bygg. Faktisk saa satt me over ein time paa ein benk i parken i sentrum og berre saag paa folk, noko som var veldig fint. Antigua er kjent for aa ha mange spraakskular, og det ser ein ved at det overalt gaar par med ein turist og ein guatemalar for aa laere turisten spansk. Verkar som dei gjer mykje anna enn berre aa sitje med boekene, og det er lovande.
Klimaet er superdigg, litt over 20 gradar, saa det er godt og varmt utan at det vert slitsamt. I gaar reiste me til Guatemala City fraa Mexico City, og det var ein vanvittig overgang i flyplasstandard. Mexico City overraska oss og veldig. Me hadde forventa ein enorm, slitsam, braakete, forurensa by med skyhoege bygg, men fekk ein enorm, luftig, groenn by der det var kjempefint aa gaa rundt i gatane. Storleiken paa byen forstod me ikkje foer me floey over byen paa veg til Guatemala. Vonar alle har det bra heime, me koser oss i alle fall og foeler oss veldig trygge.

Gatelangs i Antigua -(Sigurd)

Etter mye flying og fartig er vi naa i Antigua, Guatemala.
I Dag kjopte jeg Haarek paa spansk i en liten butikk her. Mannen bak disken sa: Oh, eres vikingo? (jassaa, du er ekte norsk viking?)
Forovrig mange sote mayaer her. Mye bra klear. Skal kjope meg en saann veske for menn med lamamonster i baige tenker jeg. Da glir jeg nok bedre inn.
I morra skal vi videre til en liten by ved en innsjo. Lago Atitlan heter sjoen. Derfra til San Pedro la Laguna paa sondag. Horer nok mer derfra. Skal vaere der en mnd paa skole. Blir nok bra. Fint aa kunne snakke med folk her. Kommer mye mye lenger. Fint aa ha Trine som kan spansk.
Jeg (Sigurd) har forovrig klart aa glemme kabelen til kameraet hjemme, saa vanskelig aa faa langt ut bilder, men jeg skal prove aa vaere losningsorientert.
Forovrig er alt bra. Svettetokter om natta, maur i dusjen og skumle menn bak sekken til tross.... Viva la Guatemala!