Action i Mendoza

Litt for lenge sidan forrige bloggpost, no. For tida er me i vinbyen Mendoza, som ligg aust i Argentina. Planen var aa kome hit for aa dra paa vintur, men sjoelv om me har vore her i 4 dagar no, har me ikkje faatt kome oss av gaarde enno. Derimot:

- Sigurd har paraglida! Det var visst veldig, veldig fint. Han tok mykje bilete og film fraa lufta, faar proeve aa leggje ut seinare.

- Eg har blitt matforgifta, sjoelvsagt paa den mest fancy restauranten me har vore paa paa lenge. Var ganske sjuk ein dag, men det gjekk fort over. Frisk no.

- Elles har Sigurd traska mykje rundt i byen, som visstnok er veldig fin. Veldig groen.

- Me har vore paa parktur. I utkanten av byen ligg det ein enorm park med innsjoe, store sportsanlegg, dyrehage og ein utkikkstopp.

- Me gjekk oss ville paa veg til parken og endte opp paa universitetscampus. Me sneik oss inn paa biblioteket, som var ganske fint.

Dei neste dagane tenkjer me oss paa vintur, overraskande nok.

På jakten etter det "perfekte" bilde av en enslig Flamengo, lusket jeg meg gjennom busker og kratt, ålet meg gjennom ild og svømte gjennom blod. Synd jeg var så uheldig å trokke i litt flamingo-lort på veien. Pussig egentlig at et så lite dyr kan lage så mye fuzz. Hjalp heller ikke at dette var på tur midt i ørkenen uten annet vann enn drikkevannet vårt. Tjora til slutt skoene på taket av jeepen og tenkte "mañana, mañana"

Dette er det kommunistiske flagget, som vaier i vinden på saltørkenens overflate, for de 7 menneskene som bor der.

Vulkansk aktivitet

Paa det fyrste biletet er eg ved sidan av ein stein som ser ut som eit tre.

Paa det andre biletet er me framfor ein aktiv vulkan. Roeyken er til venstre bak hovudet til Sigurd.

Det siste biletet er ved sidan av nokre lavahol som var veldig aktive, oppi var det boblande gjoerme. Foeltes ikkje heilt trygt aa kunne gaa om kring der paa eiga hand, var ein turist som hadde doedd der for nokre aar sidan, men det var utruleg stilig.

Salt og meir salt

Midt ute i saltoerkenen var det ei oey full av kaktusar, ganske heftig.

Fyrste natta sov me paa salthotell, heile huset og alle moebla var laga av salt. Eg smakte paa veggen, og det var definitivt salt, men smakte ikkje godt. :)

Dei siste to dagane var utanfor saltoerkenen, men i eit slags maanelandskap som du ser paa biletet til venstre. Der var det mange innsjoear i rare fargar med pelikanar i.

Salar de Uyuni

Etter La Paz var me paa tredagars jeeptur i Salar de Uyuni, ein enorm saltoerken. Fyrste dagen paa turen, paaskeaften, var som aa vere paa paaskefjellet i Noreg. Alt var kvitt.

Til alle som var i Roma, maa eg seie at eg vart veldig glad daa eg kom over Pace-flagg (!) midt ute i saltoerkenen. Bak er det og eit stort roedt flagg. :)

Sykkeltur paa den farlegaste vegen i verda

No er me i Buenos Aires paa siste dagen, fer til fjellbyen Salta nordvest i Argentina i natt. Dei siste dagane har me hengt og slappa av mykje, snudd doegnrytmen totalt (middag ved midnatt) og drukke stoerre mengdar vin enn vanleg. Sigurd var for oevrig paa dragshow i gaar, veit ikkje om eg skal kommentere det noko

naermare..

Her er bilete fraa La Paz, daa Sigurd og Lars fraa ein stad utanfor Haugesund sykla verdas farlegaste veg.

Tango og vin

Endeleg kom me fram til Buenos Aires i gaar, etter to doegn med 26 timars busskjoering, mellom anna ein tur paa 6 timar fraa Uyuni til Potosi der me maatte staa/sitje i midtgangen. Me har gleda oss veldig mykje til aa kome hit, og foerebels ser det veldig bra ut. Dette er ein skikkeleg storby, men i den lille biten me har gaatt har me funne mykje bra. I gaar var me paa kino (for aa slaa i hjel kvelden foer middagstid, her gaar folk tidligast ut og et middag klokka 10, helst elleve, og det er ikkje liv paa nattklubbane foer to, tre) foer me fann ein super, stappfull vinbar og drakk vin og aat ost. I kveld skal me proeve oss paa biffen.
Sidan sist har me moett Silje Strand i La Paz, fekk sett henne eit par timar foer me maatte springe til bussen, men det var supert aa sjaa eit kjent fjes. Me har vore paa tredagars jeeptur i saltoerkenen Salar de Uyuni og sett store saltsletter, enorme kaktusar, flamingoar, mangefarga sjoear og geysirar. Dei siste dagane har me altsaa stort sett vore paa buss paa veg til Santa Cruz for aa rekke flyet hit. Alt i alt var Bolivia kjempespanande, kanskje det som har vore mest annleis fraa ting heime. Bilete kjem snart.

Fantastiske Titikakasjoen

For nokre dagar sidan var me paa dagstur ut paa Titikakasjoen, paa Peru-sida. Det var skikkeleg bra. Paa det fyrste biletet er me paa Taquile, ei oey som ser heilt vanleg ut, men ho er det ikkje. Innbyggjarane her lever etter ikkje-marknadsokonomiske prinsipp, ganske isolert fraa resten av verda (med unnatak av alle turistane :) Dei er 3000 innbyggjarar og har folkemoete kvar sundag der dei fiksar saanne ting me brukar politi, rettsystem, sosialhjelp osb. til i fellesskap. Dei vel kvart aar 25 leiarar, som vel i kva hus overnattande turistar skal sove i eller kva restaurant dei skal ete paa. Pengane dei tener paa dette og sal av handverk deler dei. Treng ein aa byggje eit hus, stiller alle opp. Ganske stilig.

Her er Sigurd paa ei av dei flytande oyane i Titicacasjoen med to av dei som bur der. Oyane er laga av straaa du ser dei staar paa, og vart laga daa folket maatte roemme fraa inkaane paa 1400-talet. Framleis lever dei her, nokre med mykje turisme, andre utan nokon i det heile tatt, sjoelv om dei er berre fem minutt med baat unna storbyen Puno. For oevrig hadde dei utruleg stilige kler.

Her er me framme paa Machu Picchu i regnver og taake. Var skikkeleg stilig, og me hadde ein super guide. Legg for oevrig merke til dei like regnjakkene, no er me snart som eit gamalt ektepar. I Peru var det veldig trendy aa gaa med regnponcho framfor regnjakke, saa daa me skulle inn i parken for andre gong, trengte me ikkje syne bilett - bilettdama hugsa oss pga jakkane, sa ho..

Indianarar

Her er gutane sminka med fin indianarfarge, som kjem fraa planten Roben har i handa.

Reiseselskapet vaart

Her er guiden Roben, Marie fraa Telemark og Ken fraa Utah, selskapet vaart paa turen, foroevrig ved det berbare bordet, dei berbare stolane og den berbare duken berarane gjekk og bar paa.

Sigurd sine hoener

Marie, fraa Vinje, som var med paa turen, er veldig glad i dyr og nytta alle hoeve til aa mate dei dyra me moette. Etter kvart smitta vana over paa oss, her ser du Sigurd som matar hoenene me moette ved ein kiosk tredje dagen. Tredje dag gjekk me i noko dei kallar "cloudforest", ein slags regnskog som ligg hoegare opp enn den vanlege regnskogen. Denne dagen saag eg ein slange, noko som gav meg eit lite nervoest samanbrot ei lita stund, men me kom oss vidare. Fraa det punktet maatte Sigurd gaa fyrst paa stien og vere "slangevoktar". Han saag ein til, som han klarte aa skjule for meg, heldigvis. Trass frykten, var det ein super dag i solskin.

Lukke

Dette var det lukkelegaste punktet paa turen. Den andre dagen regna det og regna det og regna det medan me gjekk opp til den hoegaste toppen. Me hadde med oss fire (!) baerarar som skulle bere sekkane vaare. Tre av dei var med for fyrste gong og sleit veldig fysisk med aa henge med, saa me maatte gaa sakte for aa vente og samtidig ikkje verte kalde, litt kjedeleg, sidan dei hadde dei toerre klera vaare. Daa me hadde gaatt i fem timar, var me svaltne og kom fram til dei fyrste husa etter Soraypampa. Der var dei veldig snille og lot oss sitte og toerke paa kjoekenet deira i tre timar medan me venta paa berarane, noko som var skikkeleg godt. Daa me gjekk ut av teltet i 4-5-tida, hadde det lysna og me kunne endeleg sjaa Salkantay, det hoege fjellet taaka hadde skjult for oss heile dagen.

Soraypampa

Her er kveldsutsikta fraa teltet i Soraypampa. Var vanvittig mange stjerner den natta.

Turen til machu picchu

Her er Sigurd framfor dalen me gjekk langs fyrste dagen, fraa Mollepata til Soraypampa. Soraypampa er ein stor stad paa kartet me nytta, men daa me kom fram var det fire, fem hytter som laag ved foten av dei fyrste snokledde fjella me moette paa turen. Gleda stod i taket daa me kom fram og dei faktisk hadde ein liten kiosk med sjokolade og kjeks.

La Paz

Er litt forkjola, men skal allikevel prove aa sykle "death road" i morgen, en tur fra 4600 til 1200 moh. Trine er ikke helt paa sykkel-kjoret, saa en nordmann og romkamerat med navn Lars-Ch. blir med istedet. Vi tre deler et tremansrom.
PCen her takler ikke bilder, saa faar prove aa legge ut noe seinere.
I dag har vi kjopt nytt minnekort til kameraet, fordi vi mista det vi hadde (ingen bilder gikk heldigvis tapt), kjopt ny ullgenser til meg, fordi vi mista den jeg hadde, ny lue til Trine, fordi vi mista den hun hadde, og tenkt litt paa den rode capsen Trine hadde, fØr vi mista den... jaja, saann er det naar to litt distre'e mennesker drar paa langtur.
Planen framover er aa dra til salt-orkenen i sor-vest-Bolivia og reise fra Santa Cruz, Bolivia til Buenos Aires, Argentina med fly 13 april.

Igjen, god paaske. Sigg

Hei Pappa!

Hyggelig snakke med deg i stad, pappa! God onsdag...

Trine og jeg har veid oss. Jeg har gaatt ned 8-9 kilo, og Trine har gaatt opp 6 kilo. Trolig fett som har konvertert til raa muskelkraft, fordi hun ikke ser tjukkere ut. Vi laante en vekt paa et apotek.
I dag har vi hatt en bra dag og var paa flytende straa-oyer i titikakasjoen og saa paa menneskene som levde sine liv paa dette sivet. Thor Heyerdahl var paa besok hos dette folket og gjorde slik at alle baatene deres fikk puma-hoder. Fine Thor...
Vi gikk paa 5-dagers fjelltur til Machu Piccu her om dagen og hadde det fint med en mormoner fra USA (Hi Kenny!), ei sprek dame fra Telemark, fire baerere, en kokk og en guide. Baerer'ne vakke i form og hang 3 timer bak oss etter 5 timers gange paa dag 2. Litt kjipt, men humoret ordna seg veldig elegant i et varmt kjokken i et leirehus hvor vi fikk torka de regntunge klaerne vaare, og spist litt sjokolade og etter hvert lunsj. Det tregeste av portorene var en rundt, hyggelig type som alle kalte "gordito", "han lille tjukke". Paa mange maater ligna han veldig paa Ludvig fra Flaaklypa.

Ellers alt bra. God Paaske!!